RİYAKÂR- BAHTİYAR VAHAPZADE 
Menim övladıma ana dilinde
Ders dâyen "agıllı" muellime bah.
"Veten", "veten" devir,
Öz evladını
Ecnebi dilinde ohudur ancag.
Özgeye: "Dilini öğren!" deyirsen.
Özünse...
Bu dili beğenmeyirsen!..
Ne deyek bu miskin riyakârlığa?..
Yohsa öz gınını beğenmir bağa?..
Bir nedir, beş-altı dil bilsin gerek,
Bizim sabahımız; körpelerimiz.
Veten diline de dudag büzmeyek,
Burdan ayag açıp, yola çıhag biz.
Evde ayag açır evvelce herkes,
Sonra uzaglara düşür gademler.
İlkini bilmeyen sonunu bilmez,
Evden üz dönderen çölde veremler.
"Evvel evin içi" demişler neden?
Sen çölü bilmezsen, içi bilmeden.
Yahş bilmek ücün özge bir dili
Evvel öz dilini yahşi bilmeli.
Niye özümüzü öğey sayag biz?
Niye atamızı tanımayag biz?
Özgeni sevirsen?
İnanmıram men!
Özünü sevmeyen özgeni sevmez.
Vetenin diline gereksiz deyen
Vetenin özünü nece sevir bes?
Üzüne dursaydı yediğin çörek,
Rezil olduğunu özün ganardın.
Dilimi dansaydım men de senin tek
Sen kime ders deyip pul gazanardın?
Veten gayretini çekmeyen oğul
Hem özüne yükdür, hem özgesine;
Bu dilde ders deyip gazandığın pul,
Yediğin çörek de haramdır sene!
Böyüt balanı da sen özün, teki
Denen, özün yaşa, âlem yoh olsun.
Namus olmasa da keçiner, teki
Dilin uzun olsun, garnın toh olsun.
Seninçün dünyada değer, a nadan,
Bir anlıg öteri könül hoşluğun,
Min def'e kiçikdir atahğından
Senin insanlığın, Vetendaşlığın!
İLGİLİ İÇERİK
