EVİM- YUSUF ZİYA ORTAÇ
Dedemden yadigâr olan bu evi,
Kışın fırtınası, yazın alevi
Daha ben doğmadan ihtiyarlatmış...
Gönlüm bir hülyaya bâzı dalar da
Düşünür derim ki: Bu odalarda
Kimbilir kaç kişi oturmuş, yatmış...
Koltuklar eskimiş, perdeler hurda,
Annemin gelinlik aynası burda,
Burda işlemeli, atlas cüz kesem!
Baktıkça babamın resmi duvardan
Bir dâvet işitmiş gibi mezardan
Gözbebeklerimde büyür vesvesem...
Yapayalnızım... Bir ben, bir de annem var,
Artık ondan başka dünyâda nem var?
Benim ömrüm onun, onunki benim...
Kafesler ardından, akşam oldu mu,
Donuk gözleriyle ıssız yolumu
Ondan başka yok ki bir bekleyenim!
İLGİLİ İÇERİK
,BİNNAZ ÖZETİ - YUSUF ZİYA ORTAÇ
YAHUDİ ADASI - YUSUF ZİYA ORTAÇ
İĞNELİ FIÇI - YUSUF ZİYA ORTAÇ