20. YÜZYILDA TÜRK SAZ ŞİİRİ
ALİ İZZET ÖZKAN
Asıl adı Ali Özkan olup 1902’de Şarkışla’nın Üyük köyünde doğmuş, 10 Ekim 1981’de aynı yerde vefat etmiştir. Babası Musa Ağa, annesi Kamer’dir. Hapise girip çıkmaları ve sayısız evlilikleriyle tanınmıştır.
22 yaşından itibaren köy köy dolaşıp hayatım kazanmaya başlamıştır. 38 yaşında gittiği Ankara’da şiirleri Ülkü dergisinde yayımlanır. Köy Enstitülerinde saz öğretmenliği de yapmıştır.
1961 Türkiye İşçi Partisinin görüşlerini benimseyip bir Âşıklar Demeği kurar.
Alevî bir şair olduğu için belli çevrelerde büyük ilgi görmüştür. Basılı on kadar kitabından bazıları şunlardır: Bugünkü Anadolu Halk Şairi Ali İzzet (1942), Teller de Muradını Alsın (1958), Mühür Gözlüm (1967, 1969) vs.
GÜL YÜZLÜM
Gül yüzlü sevdiğim bostanım bağım
Bir mektup yazayım ellerinize
Merhamet sahibi azizim ağam
Yüreğin acısın kullarınıza
Gül bağrıma çarpa çarpa ağlarım
Boynun eğmiş iniliyor dağlarım
Yas çekiyor mor sümbüllü bağlarım
Mihrican dokundu güllerimize
Uçan kuştan haberini umarım
Bir yel esse selâm geldi sanarım
Kerem gibi ben de bir gün yanarım
Ataşalarınıza küllerinize
Muhanet dost beni yaktın yandırdın
Eşinden ayrılmış kuşa döndürdün
Geleceğim deyi beni kandırdın
Baka baka usandım yollarınıza
Zalim ölüm bu gün bizi yasıyor
Amanımı mümkünümü kesiyor.
Vallahi Al’İzzet sana küsüyor
Bir dahi basmayın illerinize
GÜZEL GELİN
Güzel gelin yüzüm aç ki yaz gelsin
Şu bizim dağları kar yaraladı
Gül açılıp bülbül ötecek zaman
Bağımı bahçemi har yaraladı
Zavallı bülbülün belini büken
Birisi uykudur birisi diken
Bir güzel elinden öleyim derken
Beni bir çirkince hor yaraladı
Çirkin ile cennet olsa kaçarım
Güzelin elinden zehir içerim
Kimi görsem dert kitabın açarım
Beni de bir haksız tor yaraladı
Güzel seven netsin mülkü devleti
Cehennemdir çirkinlerin sohbeti
Ta can damarından Ali İzzet'i
Bir pınar başında yâr yaraladı
KÖMÜR GÖZLÜM
Nedendir de kömür gözlüm nedendir
Benim sabahaca uyumadığım
Varmış yâd illerin koynuna girmiş
Benim öpmelere kıyamadığım
Goncanın yaprağı gülün dökümü
Esen ürüzgârdan alam kokunu
Ben yalınız alamıyom uykumu
Tatlı dillerine doyamadığım
Al'izzet'im gireceksin kanıma
Nasıl girdin şu hoyratın koynuna
Cellât m'oldun hançer çaldın boynuma
O yârin benlerin sayamadığım
- Önceki
- Sonraki >>