BÛY İRSE CÂN MEŞÂMINA FASL-I BAHÂRDAN - BAHTİ(I.AHMED)
GAZEL
Mef'ûlü / fâ'ilâtü / mefâ'îlü / fâ'ilün
Bûy irse cân meşâmına fasl-ı bahârdan
Mürgân sadâsı gelse yine müng-zârdan
Bulsa nevâda gül gibi bu besteler zuhûr
Kim tâze nakş ü savt işidilse hezârdan
Nevrûz irişse yâd edüp ol eski demleri
Her kimse alsa dâdını bu rüzgârdan
Gülşende bülbülân giceyi gündüze katup
Başlasalar terennüme her şeb nehârdan
Bahtî erişse hâsılı eyyâm-ı nevbahâr
Ayrılmasak çemende leb-i cûybârdan
GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ
Bahar mevsimidir, canımızın burnuna yine kokular gelse, bülbüller ötmeye başlasa. . .
Gül için besteler bağlansa, bülbülden yeni sesler, yeni besteler duyulsa. . .
Nevrûz gelse, o eski günleri hatırlayarak, herkes bahar mevsimin tadını çıkarsa. . .
Bülbüller, tâ akşamdan başlayıp geceyi gündüze katarak, ötüp dursalar. . .
Ey Bahtî sözün kısası, ilkbahar günleri gelse de bahçelerde ırmakların kenarından ayrılmasak. . .
İLGİLİ İÇERİK