GURBET ŞİİRLERİ

Page 4 of 4

SAYFA:4/ 31-40

31-GURBET-SÜLEYMAN YAVUZ

Ah gurbet zalim gurbet
Yürek yâre hasret
Yalansın yalan ey gurbet
Yıkıl yok ol
Bitsin bu hasret
Gurbet hasretin kapanmaz yara
Kavuşmak sanki yalan yâre
Yetmiyor sesi yârimin uzaktan
Gurbet sen ettin beni yardan
Attın dipsiz uçurumlardan
Ah gurbet kahpe gurbet
Yüzü yalan tadı yavan gurbet
Yâre varsam varılmaz
Kollarım boyuna sarılmaz
Yanarım yâre haberim varmaz
Ah gurbet zalim gurbet
Bitmeyen bir dertsin dert
Ah gurbet bu garip seni ne etsin
Yakıp yıkıp kül etin
Sen beni yaktın yandırdın
Yıkılasın yok olasın
Sen ey kahpe gurbet

GURBETİM SENİN OLSUN - AVNİ DOĞAN

Ben artık gidiyorum buralardan,
Uzaklarda kanayan bir yağmura hasretler biriktirdim.
Kalbime fırtınalar dadandı üşüdüm ısıtamadım,
Üfleyip ellerime içimin acılarını, öyle okşadın saçlarını
Yıldızsız gecelerin cürmü benimdir
Neyimi bırakabilirdim aşkların bahçesine
Yaralı bir güvercine benzeyen haylazlığımdan başka
Nasıl tarif edebilirim ellerinin güzelliğini
Sonra sözlerin bir bahar bulutu gibi hüzünlüyken,
Şairler hangi şiiri yazsa biraz buruk
Ve sen yani biraz güz biraz gurbet
Kırk dağın ardında kalan çocuktu
Bir cami gibi şimdi sessiz gönlüm
Birazdan bir bozlak olur yaylara uzanır
Ve senin tertemiz dudaklarından,
Ilık dualar eklenir ayaklarımın ucuna
Tek tek öperim kelimelerini
Bilirim şiirimsin benim.
Kaf dağında sabah bekleyen
Geceleri bir tılsımla uzatıp
Uzun hava türkülere yoldaş eyleyen
Şiirimsin…
Ve artık gidiyorum…
Bir ömür boyu sığındığım gurbetim senin olsun
Senin olsun…

BİR YİĞİT GURBET ELE GİTSE-KARACAOĞLAN

Bir yiğit gurbete gitse
Gör başına neler gelir
Merdin sılayı andıkça
Yaş gözüne dolar gelir

Bağrıma basarım taşlar
Akıttım gözümden yaşlar
Yavrusun aldıran kuşlar
Yuvasına döner gelir

Kocadım çekemem nazı
Bağrıma dökemem közü
Yârin bana kötü sözü
Kara bağrım deler gelir

Evlerinin önü söğüt
Atalardan kalmış öğüt
Yârinden ayrılan yiğit
Sılasına döner gelir

Yaşa Karacaoğlan yaşa
Ben söylerim coşa coşa
İş düşünce garip başa
Düşünerek gider gelir

ÇIKIP GURBET ELE BOŞA DOLAŞMA-ÂŞIK FERAHİ

Çıkıp gurbet ele boşa dolaşma
Gel benim sözümü tut dedim gönül
Vefasız bir yâra gidip bulaşma
Sadık Yâra doğru git dedim gönül

Pehlivan ararsan nefsinle güleş
Mecnûn gibi çık da çöllerde dolaş
Erken kalk yörü de menzile ulaş
Git de muradına yet dedim gönül

Niçin öyle gafil gafil durursun
Bir gün olur ol huzura varırsın
Neyin var neyin yok orda görürsün
Ne edersen burda et dedim gönül

Münâfık kişinin peşine gitme
Zikreyle dünyada günaha batma
Aldanıp şeytana koğ kıybet etme
Kötülüğü baştan et dedim gönül

Dergâhında sakın çulha dokuma
Hayrolmadık bir ilimi okuma
Olur olmaz yerde boşa şakıma
Dostun bahçesinde öt dedim gönül

Der Ferrâhî yere ettim nazarı
Bin bir ismi vardır Hak'tır yazarı
Yâr seher vaktinde kurmuş pazarı
Götür beni orada sat dedim gönül