PASTORAL ŞİİR ÖRNEKLERİ

Page 2 of 3

SAYFA:2 /11-20

11-ÇİÇEKLER KELEBEKLER- HASAN NAHİT

Binbir renkle gülüyor,
Bahçemizde çiçekler.
Gururla süzülüyor,
Uçuşan kelebekler.

Ayrıdır her çiçeğin,
Adı, şekli, kokusu.
Hele şu kelebeğin,
Rengi pek hoş doğrusu.

Hazırlıyor çiçekler,
Baharın neşesini.
Sonra da kelebekler,
Okuyor bestesini.

GELİNCİK-MELAHAT UĞURKAN

Rengi bayrağıma eş
Tarlalarda bir ateş

Ekinlerle hep kardeş
Çayırlarda biricik

Al ipekli gelincik
Rüzgârlara gelemez

Yaprağına değilmez
Gelinciği kim sevmez

Sapları da incecik
Kara gözlü gelincik.

RÜZGAR-CAHİT KÜLEBİ

Şimdi bir rüzgâr geçti buradan
Koştum ama yetişemedim.
Nerelerde gezmiş tozmuş
Öğrenemedim.

Besbelli denizden çıkıp
Kıyılar boyunca gitmiştir.
Tuz kokusu, katran kokusu, ter kokusu
Yüreğini allak bullak etmiştir.

Sonra başlamış tırmanmaya dağlara doğru
Bulutları koyun gibi gütmüştür,
Okşayıp otları yaylalarda
Büyütmüştür.

Köylere de uğradıysa eğer
Islak, karanlık odalarda beşik sallamıştır
Güneş altında çalışanlara
İmdat eylemiştir.

Sonra başlayıp alçalmaya ovalara doğru,
Haşhaş tarlalarında eflatun, pembe, beyaz,
Kıraçlarda mavi dikenler...
Toz toprak gözlerine gitmiştir.

Kentlere de uğramış ki yanımdan geçti,
Haşhaş çiçeğine benzer kızlar görmüştür.
Bir gülüş, bir tel saç, allık pudra
Alıp gitmiştir.

Şimdi bir rüzgâr geçti buradan
Koştum ama yetişemedim.
Soraydım söylerdi herhalde
Soramadım.

ISITAN GÜNEŞE ŞİİR –TALİP APAYDIN

Tepelerin güneye bakan yamaçlarında
Bekledim seni,
Tarlalarda bekledim,
En umutsuz günlerimde,
Karanlıklarda,
Bu kışlar kolay geçmedi güneşim.

Şimdi her sabah kalkınca daha yakın,
Daha cömert, daha iyi,
İliklerime kadar ısıt beni,
Güzel günler benim de hakkım.
Ben gene yeni şeyler öğrendim güneşim,

Başka kuvvetler tanıdım,
Derelerin içinde bir diken tohumu,
Tomurcuk olmuş dünyaya karşı,
Kendime benzettim.

Bir koyun kuzusunu yalıyordu,
Bir kuş yuva yapmış,
Bir yılan gömleğini değiştiriyor,
Sayende güneşim.

Ama hepsinden önce kendimi söylemeliyim,
Bu kış seni en çok ben bekledim,
Güneşim, kardeşim.

15-KÜÇÜK IRMAK- ORHAN SEYFİ ORHON

Bir kıyıda küçük ırmak,
Coşkun coşkun çağlayarak
Bir denize akıyordu…

Kıyıları nihayetsiz,
Gösterişli büyük deniz
Bu ırmağa bir gün sordu:

—Niçin, dedi, küçük ırmak,
Sabah akşam çağlayarak
Bana doğru koşuyorsun?

Muhtaç mıyım suyuna ben?
Bir eksiğim var mı senden?
Niye böyle coşuyorsun?

Cevap verdi küçük ırmak:
—Sözüm, dedi, dokunacak,
Kibirlenmek çünkü huyun.

Benden çok büyüksün gerçek,
Yoktur fakat içilecek,
Bir damlacık tatlı suyun.

AĞAÇLAR VE ARILAR- CAHİT SITKI TARANCI

Ağacı kıskanırım,
Yemiş yüklü dalı var.
Bahar olsun, güz olsun,
Ne güzel masalı var.
İmrenirim arıya
Petek petek balı var.
Konduğu çiçeklerin
Pembesi var, alı var.

DOĞA DEDİ Kİ- SABAHATTİN KUDRET AKSAL

Uyandı doğa sabah sabah dedi ki
Sizin için varım, varım sizin için
Karanlığına çekilmiş dün geceki
Ova bayır, sizin için, böyle gelin.

Işık verdim uçan kuşun kanadına
Bakın, yeryüzüne aydınlık getirdim.
Kişioğlu bu cümbüş senin adına
Tanyeri ağarırken atılan her adım.

Yönü yöreyi kuşatan bu mavilik
Bu sıcaklık kara topraktan fışkıran
Bu açıklık, bu arılık, bu gerçeklilik
Atları haramın, dolu dizgin koşan.

Bir yazı yazdım ak kağıt üstüne
Sevdiklerimizin adınca okunur.
Böğürtlen mi, yusufçuk mu türkü mü ne?
Belki tarlalara boşanan yağmurdur.

Gelin siz de bir şey ekleyin bu işe
Ölçülmüş biçilmiş düzene doğaca.
Zorlayıverin usunuzu yokuşa
Bir tuğla koyun bu yapıya insanca.

GÖL- GALİP NAŞİT ARI

Erir tepelerde kar,
Gümüş dereler akar;
Birikir bir göl olur.

Göl bir mavi aynadır,
Ormanlarda saklanır,
Ağaçlar onu korur.

Bazı rüzgâr esince,
Karışır ince ince,
İpek bir kumaş gibi.

Kışın kaçar neşesi,
Önce kaybolur sesi,
Sonra donar taş gibi.

YOL OLMUŞ- ÖKSÜZ DEDE

Gül budanmış dal dal olmuş;
Menekşesi yol yol olmuş;
Siyah zülfün tel tel olmuş,
Biz bu yerlerden gideli;
Gurbet illere düşeli.

Gül, menekşeye karışmış;
Küskün olanlar barışmış;
Taze fidanlar erişmiş,
Biz şu yerlerden gideli,
Gurbet iller düşeli.

Öksüz Âşık der bu sözü;
Hakka çevrilmiştir yüzü.
Öldü zannettiler bizi,
Biz şu yerlerden gideli,
Gurbet illere düşeli.

20-AYDEDE- AHMET CEVAT EMRE

Aydede, aydede,
Ne güzel fenersin!
Her gece göklerde,
Dolaşır, gezersin!

Aydede, aydede,
Durağın nerede?
Aydede, her gece,
Seni kim yakıyor?
Işığın bitince,
Sana kim bakıyor?

Aydede, aydede,
Durağın nerede?