Hüseyin Siret Özsever (1872-1959)
Servet-i Fünûn edebiyatı şairlerindendir. İstanbul’da doğdu. Çok küçük yaşta babasını kaybetti. Çeşitli okullarda öğrenim gördü. Mülkiye İdadisi’ni bitirdikten sonra devlet memurluğu yaptı. Devrin yönetimini yazılarıyla eleştirdiği için sürgüne gönderildi. On altı yıllık sürgün yaşamından sonra yurda döndü. Darüşşafaka Lisesi’nde öğretmenlik yaptığı yıllarda yaşamını yitirdi.
Edebî kişiliği
Hüseyin Siret, Servet-i Fünûn edebiyatının en içli, en lirik şairi olarak tanınır. Bireysel duygularını, aşk, kadın, doğa, aile vb. temaları kendine özgü, sade bir dille şiirlerinde dile getirir. Bu, işlediği temalar açısından Servet-i Fünûn şiir anlayışına bağlı kaldığının bir göstergesidir.
O; hem Fuzulî, Nedim, Şeyh Galip gibi klasik şairler hem de Lamartine, Alfred de Musset, Baudelaire gibi Batılı şairleri beğendiğini söyler. Onları kendi anlayışına yakın bulan Hüseyin Siret, hayata ve olaylara karamsar bir bakış açısıyla yaklaşır. Bunda uzun yıllar sürgün hayatı yaşamasının da etkisi vardır.
Şair, şiir yazmaya on yedi yaşında başlar. Mektep dergisinde yayımlanan bir şiiri, Tevfik Fikret’le tanışıp dost olmasını sağlar. Şiirlerinde Tevfik Fikret’in etkisi vardır. Fikret’in etkisiyle nazım tekniğine ve söyleyişe büyük önem verir. Şiirlerinde aruzun yanında hece ölçüsünü de kullanır. Hüzün, melâl, karamsarlık onun şiirlerinin genel özelliğidir. Bu bakımdan Fransız şairi Charles Baudelaire’e çok benzer.
Eserleri:
Şiir: Leyâl-i Girizân, Bağbozumu, Kıvılcımlı Kül
- << Önceki
- Sonraki
