GEL BUYRUĞU - HÜSEYİN NİHAL ATSIZ
Tanrının 'gel' buyruğu tatlılıkla erince
Ona doğru can kuşu nice uçmasın, nice?
Ne yaşamak tasası, ne dünyanın yasası,
Ne de bir kaygı kalır can yükünü derince.
Bu dirlik bir kılıçsa ölüm onun kınıdır;
İkisini birlikte verirler bir verince.
Ecel dedikleri şey erlerin kevseridir;
Gözünü kırpmadan iç, içme çağı erince.
Bir yumunca gözünü, kaybedince özünü
Çalamazsın sazını öyle inceden ince
Ne güneş kalır, ne ay; ne ırmak akar, ne çay;
Dünyaya gelmedin say yağız yere girince.
Bildiğin, neyse unut, Tanrı'ya kavuştun tut,
Bir gün ölüm meleği seni yere serince.
Şu gördüğün ne varsa birer damladır,
Bir denize akıyor hepsi yerli yerince
Bitiş gördüğün baştır, mezar beşiğe aştır,
Ölü diriye eştir, düşün biraz derince.
Atsız! Ölüm gerekmek teninde can yaşarken,
Sen burada olmazsın ölüm kanat gerince...
İLGİLİ İÇERİK
HÜSEYİN NİHAL ATSIZ'IN ŞİİRLERİ...
TÜRKLERİN TÜRKÜSÜ - NİHAL ATSIZ
DELİ KURT ÖZETİ - HÜSEYİN NİHAL ATSIZ
BOZKURTLARIN ÖLÜMÜ ÖZETİ - HÜSEYİN NİHAL ATSIZ
BOZKURTLAR DİRİLİYOR ÖZETİ - HÜSEYİN NİHAL ATSIZ