ANJAMBMAN
Ulantı. Şiir cümlelerinin bir mısra veya beyitte tamamlanmayıp diğer mısra ve beyitlere hatta bendlere uzamasıdır. Fransız şiirinden edebiyatımıza geçen anjanbman, Servet-i Fünûn şairlerince sevildi ve kullanıldı; böylece yaygınlık kazandı. Öyküye yaslanan manzumelerde tercih edilen anjanbman, nazmı nesre yaklaştıran bir üslûp özelliği olarak kabul edilir. Yeni bir ritme ve ses açısından yeni bir söyleyişe ulaşmak kaygısıyla başvurulan anjanbman, edebiyatımıza ilk geçtiği dönemde, Fikret’in ve Mehmed Akif’in manzumelerinde ustalıkla kullanılmıştır.
Geçen akşam eve geldim. Dediler:
Seyfi Baba
Hastalanmış, yatıyormuş.
- Nesi varmış acaba?
- Bilmeyiz, oğlu haber verdi
geçerken bu sabah.
- Keşke ben evde olaydım...
Esef ettim. Vah vah!
Bir fener yok mu, verin...
Nerde sopam?
Kız çabuk ol...
Gecikirsem kalırım beklemeyin.
Zira yol
Hem uzun, hem de bataktır...
Mehmed Âkif Ersoy
Kaynak: Turhan KARAKAŞ, Edebiyat Terimleri Sözlüğü